Zoetstof
Foto: Bart Grietens

Zoetstof

De Vlieg
"Ultraconventioneel en toch fantastisch" ★★★★ Theaterkrant
wo 2 mei en do 3 mei

Zoetstof is een vrolijke familietragedie over het verzinken in oude patronen waaruit je dacht voorgoed ontsnapt te zijn.

"Ultraconventioneel en toch fantastisch" ★★★★ Theaterkrant

Het is augustus en het is warm.
Drie volwassen broers komen samen na de begrafenis van hun vader.
Lang regeerde moeder over het huis, maar na haar dood kreeg vader ongewild het stokje als hoofd van de familie in handen en zag hij zijn gezin langzaam uiteenvallen. Nu staat het huis er verweesd bij.

De drie broers zijn vooral bezig met hun eigen problemen en houden elkaar op afstand. Maar als het verhaal achter het plotselinge overlijden van vader zich ontrafelt, blijken ze elkaar meer nodig te hebben dan ze dachten.
De hitte is verlammend, het huis schudt op zijn grondvesten en langzaam brokkelt de laatste suikerlaag af. Als het stof gaat liggen, blijft er niets dan verknipte herinneringen en ontwrichte verhoudingen over.

Zoetstof is een bittere familiekomedie over het verzinken in oude patronen waaruit je dacht voorgoed ontsnapt te zijn.
 

Een bittere familiekomedie

Credits

spel Laurens van Lottum, Tim Schmidt, Teun Smits
regie Linda Zijl
tekst Teun Smits
begeleiding Willibrord Keesen
scenografie Mieke Wolters
lichtontwerp Hugo Hendrickx

Meer over de makers

Theatergroep de Vlieg zien de wereld als niets meer dan een lange reeks ruimtes; en wat we daarin uitspoken, met wie we daar opgezadeld zitten en wat we daar tegen elkaar zeggen is bij elkaar opgeteld je leven. De mens zoekt houvast in samenzijn, maar zijn slecht in contact maken en fatsoenlijk communiceren. Daarbij kunnen we elkaar soms eigenlijk helemaal niet uitstaan.

We modderen maar wat aan om de tijd te doden, want niets is zo eng als alleen zijn met je gedachten. Maar in ons dagelijks geploeter, tussen al dat tijdrovende gedoe, schuilen grote verlangens, zitten diepe angsten en leven we een kwetsbaar bestaan.

De Vlieg speelt dicht bij het publiek, in de vlakke vloer theaters en op locatie. Zo kunnen ze jullie bij de hand nemen. Om te fluisteren dat het leven zinloos is en om troost te bieden; we zijn tenslotte niet alleen. Bovenal willen ze jullie met de neus er boven op hebben. Als een voyeur, als een fly on the wall. Want dan is er geen ontsnappen meer aan, dan worden de hoestbuien onderdrukt, dan is het echt even stil.