Foto: Barrie Hullegie

Bellevue Lunchtheater: Liefhebben

Bellevue Lunchtheater / Laura van Dolron
Stand-up filosofie tegen het cynisme
di 13 mrt - za 17 mrt

In haar hoofd, in haar hart, in haar omgeving en in de wereldgeschiedenis zoekt Laura van Dolron naar mensen die ons kunnen leren wat liefhebben is. Want écht liefhebben, wat is dat eigenlijk en hoe doe je dat?

In de cel van Nelson Mandela viel een straal licht die hij gebruikte om tomaten te kweken in een paar oude schoenen. Die deelde hij uit aan zijn medegevangenen. Dat is liefde. Mensen die de lampjes van geparkeerde fietsen die per ongeluk aan zijn blijven staan uit doen, ook al moet je best lang zoeken naar waar dat knopje nou precies zit… Dat is liefde.
Iemand die alleen woont en op vakantie gaat en voor ze vertrekt een briefje met 'welkom terug' op haar tafel legt… Ook dat is liefde.

In haar zoektocht komt zij steeds de dood tegen, want zoals in de bijbel staat blijkt waar: ‘sterk als de dood, is de liefde’. De antwoorden die zij vindt zijn soms hartverscheurend, dan weer hilarisch en doen je lachen door je tranen heen.

Liefhebben werd ‘Een cadeau', ‘Groots theater’ en ‘Louterend’ genoemd. De voorstelling werd vanaf de première in 2014 lovend ontvangen door pers en publiek en speelt nog steeds door Nederland en België.

In 2016 werd de tekst van Liefhebben in boekvorm uitgebracht, met succes, want het boekje is inmiddels toe aan zijn vierde druk.

''Het publiek kan zich geliefd wetend naar huis begeven"
★★★★ Theaterkrant

Van Dolron brengt haar theater als een warm bad. Geen therapie. Wel een oprecht betoog, dat vreemd genoeg nooit gaat betogen

★★★ Standaard

Credits

spel, tekst Laura van Dolron
dramaturgie Martine Manten
vormgeving Wikke van Houwelingen, Marloes van der Hoek
lichtontwerp Gé Wegman

Meer over de makers

Laura van Dolron creëerde haar eigen genre: stand-up filosofie. In haar voorstellingen wisselen humor en diepgang elkaar in razend tempo af. Ze doet op het podium, wat een comedian doet, maar dan met meer poëzie en minder behoefte aan de lach. Ze doet wat dominees doen, maar dan zonder God (al komt hij nog wel eens om de hoek kijken). Ze doet wat theatermakers doen, maar dan zonder rol, zonder illusie. Voor Laura is het theater een plek om oprecht te zijn. Ze wil mensen wakker schudden, laten zien wat er mooi is en wat er beter kan.