GRANM’MA

“Jongen, wanneer ga ik je vader zien? Want ik wacht, ik wil naar ‘huis’. Maar voordat ik ga wil ik nog één keer mijn enige zoon zien.”

Deze woorden hoorde Wensley Piqué dagelijks toen hij zijn oma bezocht in Suriname. Het inspireerde hem tot de intieme voorstelling GRANM’MA (oma in het Sranantongo) over haar laatste levensfase, waarin eenzaamheid de harde werkelijkheid is.

Buiten hoor je de tijd verstrijken, maar de verlaten stilte van de slaapkamer van Granm’ma is een tijdloos universum. Herinneringen aan haar man, kind en kleinkinderen zijn levensecht en vullen de verder zo lege ruimte met een warme gloed. Een gloed waarin zij moederziel alleen haar laatste dagen slijt. Wanneer van tijd tot tijd de stilte wordt doorbroken met de muziek van vroeger, weet stille granm’ma je nog altijd met een subtiele lach te verleiden. Granm’ma leeft, ook al wil ze naar ‘huis’. 
 
Een warm, persoonlijk en tegelijkertijd universeel verhaal.