Neighbours

 
De makers van Neighbours, Brigel Gjoka en Rauf Yasit, komen uit respectievelijk de Albanese en de Koerdische cultuur. Ze leerden elkaar kennen door het samenwerken in A Quiet Evening of Dance (2018) van William Forsythe, ‘een spelletje Twister voor gevorderden’ (Het Parool). Forsythe zette de balletwereld in de jaren tachtig en daarna op zijn kop met deconstructies van klassieke passen en houdingen. In A Quiet Evening of Dance opent Forsythe als het ware zijn gereedschapskist; alle elementen die zijn stijl uniek maken, komen aan bod. Het inspireerde Gjoka en Yasit om in Neighbours op zijn werk voort te borduren, waarbij Forsythe zelf advies heeft gegeven.  
 
De danstradities van waaruit ze werken, brengen verdieping en reliëf: Gjoka’s achtergrond in de moderne dans geeft zijn bewegingen een verbazingwekkende dynamiek en soepelheid; breakdancer Yasit tart voortdurend de zwaartekracht met zijn moves. Rubberlegz werd bekroond tot ‘Beste Danser 2019’ door Danza&Danza Magazine vanwege zijn ‘originele taal die barrières tussen dansgenres doorbreekt’. 
 
In het begin van Neighbours maakt Gjoka een reeks golfbewegingen door zijn arm op te tillen, telkens met een net iets ander effect, gebaseerd op de geïsoleerde bewegingen van de moderne dans. RubberLegz is meer geaard, hij onderzoekt de relatie van het lichaam tot de vloer, zoals die tot uiting komt in breakdance. Dan pas begint de livemuziek van de Koerdische muzikant Ruşan Filiztek, een mix van invloeden van Turkse, Armeense en Griekse tradities. Moeiteloos verbindt hij wat grenzen gescheiden houden. 
 
Af en toe bevriezen de dansers even in een pose waarna ze de stroom van bewegingen weer laten vloeien en op onnavolgbare wijze met elkaar in dialoog brengen. Vanuit diversiteit lijkt een nieuwe choreografische taal te ontstaan, ergens op het kruispunt van urban, klassieke en moderne dans. Eerst abstract, later met steeds meer verwijzingen naar de culturele tradities waaruit ze voorkomen. Hypnotiserend en vernieuwend. 
 
Vaak dansen ze samen, hun armen in elkaar verstrengeld, onontwarbaar, als een puzzel die je uit elkaar moet halen. De enorme variatie van wat ze laten zien in solo’s en duetten, is indrukwekkend. Onweerstaanbaar. 
 
‘Rauf ‘Rubberlegz’ Yasit steelt meteen de show: het materiaal dat hij toevoegt aan de dans is verbluffend. Je weet meteen waar hij de bijnaam ‘Rubberlegz’ aan dankt’ - Theaterkrant, 2019 over A Quiet Evening of Dance 

ENGLISH

Rauf ‘Rubberlegz’ Yasit and Brigel Gjoka, two dancers with totally different backgrounds, create a fascinating cocktail of styles and possibilities in Neighbours, an emotional work in which the dancers explore what binds neighbours. And what separates them. 

 
The makers of Neighbours, Brigel Gjoka and Rauf Yasit, come from Albanian and Kurdish cultures respectively. They got to know each other when they worked together in A Quiet Evening of Dance (2018) by William Forsythe, ‘a game of Twister for advanced players’ (Het Parool). Forsythe turned the ballet world upside down in the 1980s and beyond with deconstructions of classical steps and poses. In A Quiet Evening of Dance, Forsythe opens his toolbox, as it were; all the elements that make his style unique are present. It inspired Gjoka and Yasit to draw on his work in Neighbours, for which Forsythe himself provided advice.  
 
The dance traditions from which they work add depth and relief: Gjoka's background in modern dance gives his movements an amazing dynamism and suppleness; breakdancer Yasit constantly defies gravity with his moves. Rubberlegz was proclaimed 'Best Dancer 2019' by Danza&Danza Magazine because of his 'original language that breaks down barriers between dance genres'. 
 
At the beginning of Neighbours, Gjoka makes a series of wave movements by raising his arm, each time with a slightly different effect, based on the isolated movements of modern dance. RubberLegz is more grounded, exploring the body's relationship to the floor, as expressed in breakdance. Only then does the live music of Kurdish musician Ruşan Filiztek begin, a mix of influences from Turkish, Armenian, and Greek traditions. He effortlessly connects what borders keep separated. 
 
Now and then, the dancers freeze in a pose for a while, after which they let the flow of movements start again and enter into a dialogue with each other in an inimitable way. From diversity, a new choreographic language seems to emerge, somewhere on the crossroads of urban, classical, and modern dance. At first abstract, later with more and more references to the cultural traditions from which they originate. Hypnotising and innovative. 
 
Often they dance together, their arms intertwined, inextricable, like a puzzle that has to be taken apart. The sheer variety of what they show in solos and duets is impressive. Irresistible. 
 
‘Rauf ‘Rubberlegz' Yasit immediately steals the show: the material he adds to the dance is stunning. You immediately know where he gets his nickname 'Rubberlegz' from' - Theaterkrant, 2019, about A Quiet Evening of Dance