Schrijvers op de vloer

HET LOKAAL - MAARTEN VAN DER GRAAFF / TOM DELLO
‘Dit is de eerste keer dat wij samen een stuk schreven. We wisselden ideeën uit, schreven verschillende versies van dezelfde scènes, vlochten die in elkaar en bouwden zo samen langzaam een andere wereld. Het begon met de sfeer van een oude, bruine kroeg. Waarom hielden we daar eigenlijk van? En wat nu als zo’n mooie oude kroeg werd opgekocht, met de stamgasten erbij? Als antwoord op die vraag probeerden we een kluwen van (valse) ro­mantiek en sociale kritiek te ontwarren en schreven we over mensen wiens kroegleven een fulltimebaan is. We schreven over angst en verslaving en de constante drang om je ergens tegen af te zetten, om ergens onwrikbaar bij te horen. Onze stamgasten zijn op elkaar aangewezen, verlangen naar elkaar, raken elkaar kwijt en vinden el­kaar op onverwachte manieren weer terug.’ – Maarten van der Graaff & Tom Dello

 JUSTUS - SARA VAN GENNIP 
‘Vissen in een hutje op een bevroren meer. Dicht bij el­kaar, maar ook afgesloten van de wereld. Het ijs sterk genoeg om op te stampen, maar niet met te veel voeten tegelijk. “Voor je het weet lig je erin,” zegt een van de personages. Dat gevoel van onderzoeken hoe ver je kunt gaan suddert door het hele stuk. Verhalen vertellen om te informeren of te provoceren is een techniek die me is bijgebleven van de improvisaties van Nachtgasten. Het ontfutselen van geheimen maar ook het inzetten van leu­gens om de waarheid te beschermen. Die vorm heb ik bij het schrijven gebruikt waardoor een documentaire tot stand kwam. Een zoektocht, waarin ik verschillende per­spectieven kwijt kon op een gebeurtenis. De uitkomst is bekend, het waarom verandert bij elke verteller. Wat is de waarde van waarheid?’ - Sara van Gennip

 BANG BANG - LYKELE MUUS 
‘BANG BANG gaat over de onzichtbare mensen. Ik kijk graag stiekem door vitrages bij mensen naar binnen. Voor dit stuk wilde ik de deuren opengooien van een gezin dat in de massa verdwijnt en toch net als ieder ander een stem heeft. Rechtse partijen rukken overal ter wereld op en ook ons land polariseert, maar wie zijn al die mensen die op Wilders en Baudet stemmen? En waarom doen ze dat? Ik ken die kant van de maatschappij nauwelijks, maar ik wil die mensen graag begrijpen. Ik ben bang dat ze misleid worden en dat er op hun angst wordt ingespeeld. Maar misschien is dat wel net zo goed een vooroordeel van mij. BANG BANG gaat over de gevolgen van angst, maar tegelijkertijd ook over acceptatie. Als we niet bang worden gemaakt voor dingen die we niet kennen, kan ie­dereen zijn wie hij of zij wil zijn, zonder dat we daar ruzie over hoeven te maken.’ - Lykele Muus