Smoezen met... Simon Heijmans

Met lovende kritieken en een volledig uitverkochte speelreeks van Voor altijd duurt een jaar speelde Simon Heijmans in 2018 Theater Bellevue. Nu is hij terug met De zachte kracht. Op 31 oktober gaat de voorstelling in première in het Bellevue Lunchtheater.

Waar gaat De zachte kracht voor jou over?
De voorstelling gaat in de basis over wat er met je kan gebeuren als het niet goed lukt om je aan de wereld om je heen te verbinden. Het is een onderzoek naar eenzaamheid en het belang van het hebben van diepgaande verbindingen. Daarnaast is het een voorstelling over mensen die niet makkelijk op de voorgrond staan, maar die net zo van belang en vol emoties zijn als de mensen die zichzelf makkelijk laten zien. 

Eenzaamheid is een actueel thema in deze coronatijd, toch speel je al veel langer met het idee voor deze voorstelling. Wat was de aanleiding?

Ik las dat we ons lang hebben gericht op ouderen, maar dat procentueel gezien veel meer jonge mensen kampen met eenzaamheid. Misschien is dat een gevolg van hoe het leven van de jongere generaties zich steeds minder afspeelt in vaste structuren als religie, verenigingen en je-leven-lang-in-hetzelfde-dorp-wonen. Door de lockdown werd het thema voor iedereen weer even voelbaar. Ik ben dan ook heel blij dat het ons lukt om juist nu deze voorstelling voor een publiek te brengen. 

Hoe ben je met deze thematiek aan de slag gegaan?
Ik ben gesprekken gaan voeren met experts op het gebied van eenzaamheid. Met psychologen en sociologen, maar ook met mensen die zelf leven met eenzaamheid. Zij konden veel vertellen over hoe eenzaamheid ontstaat, wat het met zich meebrengt en hoe moeilijk het is om er weer uit te komen. 

Gaandeweg bedacht ik de twee personages die centraal staan in de voorstelling. Twee prachtige mensen die verloren hebben van hun eigen eenzaamheid en samen een weg terugzoeken naar het volle leven. Zo wordt de voorstelling ook een ode aan de vriendschap. 

De zachte kracht is de tweede theaterproductie die je zowel schrijft, maakt als speelt. Wat betekent deze manier van maken voor jou?
Het heeft zich gaandeweg ontwikkeld en past bij me. Naast mijn werk als acteur is schrijven een manier om mijn eigen verhalen te maken. Het stelt me in staat om volledig eigenaar te zijn van het materiaal en bij elke voorstelling opnieuw te zoeken naar de juiste toon. 

Mijn voorstellingen hebben een hoge emotionaliteit en staan dichtbij mijn publiek. De personages communiceren heel direct over hun gevoelens, zonder dat het pathetisch wordt. Vaak zit dat in een afwisseling van alledaagsheid met meer poëtische zinnen. De taal moet zo dicht mogelijk om de kern heen cirkelen.

Dit keer sta je niet alleen podium, maar samen met een actrice…
En wat voor een! Eva Laurenssen en ik zaten bij elkaar in de klas op de toneelschool en waren direct vertrouwd met elkaar. We kennen en waarderen alle uithoeken van elkaars talent enorm. Daarnaast zijn we goede vrienden en dat voel je ook in de voorstelling. Eva heeft een prachtige diepte in haar spel, maar ook veel humor; een combinatie die ik ook zoek in mijn werk. 

Met Eva durf ik in dit proces alles uit te zoeken en te bevechten, omdat we elkaar onvoorwaardelijk vertrouwen.

Je maakt ook podcasts, en met succes! Voor De brand in het landhuis won je diverse prijzen, waarom kies je voor dit verhaal weer voor het theater?
Bij elke verhaal dat ik wil vertellen zoek ik de vorm die er het best bij past. Ik denk dat ik altijd wel in beide vormen zal blijven werken en er zullen ook meer vormen komen. Zo ben ik een dramaserie aan het ontwikkelen en ik kan me ook voorstellen dat ik ooit een documentaire maak. 

Bij De zachte kracht breng ik trouwens ook een podcast uit. In die podcast hoor je de researchgesprekken die ik heb gehad voor het maken van de voorstelling. De podcast geeft verdieping rondom het thema en nodigt mensen uit om de voorstelling te bezoeken. Binnenkort is de podcast onder de titel De zachte kracht te vinden in alle podcastapps. 

Wat hoop je dat het publiek mee naar buiten neemt na het zien van deze voorstelling? 
Ik zou het fijn vinden als mijn publiek zich kan verbinden en spiegelen aan de twee personages die op het eerste gezicht ver van ze af kunnen staan. Als bezoekers na afloop van de voorstelling opnieuw met een zachte blik de mensen om hen heen tegemoet treden, is dat echt te gek!

Hoe is het om voor de tweede keer een voorstelling te presenteren in Bellevue Lunchtheater?
Bellevue Lunchtheater is een bijzondere plek voor me. Ik heb er zelf al veel prachtige voorstellingen gezien en het is een plek waar je als bezoeker midden op de dag even iets bijzonders mee kunt maken. Toen ik met Voor altijd duurt een jaar een reeks speelde tijdens de lunch, bracht dat een heerlijke levendigheid. Ik heb dan ook mega zin in weer drie weken Bellevue Lunchtheater! 

De zachte kracht
Simon Heijmans
27 okt t/m 14 nov
Bellevue Lunchtheater

Foto's: Casper Koster