We beginnen met de allermoeilijkste vraag. Wie is Raygin?

Raygin, geboren in Curaçao. Op mijn zevende verhuisde ik naar Zoetermeer. Ik heb even in Tilburg gewoond en na een jaartje ben ik naar Zoetermeer verhuisd. Dat is mijn levensloop, maar dat is niet wie ik ben.

Wie ik ben: ik heb twee zussen, een lieve moeder - die ik minder vaak zie dan dat ik zou willen - en daarnaast ben ik theaterregisseur.

Wie ben jij als theaterregisseur?

Ik denk dat ik daar nog heel erg zoekend naar ben, omdat ik wel weet dat ik geen kunstenaar ben. Ik vind het gewoon echt leuk om theater te maken en dan het liefst repertoire of geschreven materiaal. Ik ben niet met Nederlandse taal opgevoed. Toen ik naar Nederland kwam wilde ik me heel graag de taal eigen maken. Ik houd van praten, dus het was toen heel moeilijk dat ik niet begrepen werd.

Ik ging toen heel veel Klokhuis kijken en dat soort dingen. Toen merkte ik dat taal echt wel een belangrijk onderdeel is van hoe je iemand ontvangt, hoe je naar iemand kijkt, wat dat over iemand zegt en wat je daar allemaal eigenlijk mee kan doen. Dat zou je ook nog steeds in mijn werk zien, denk ik. Dus dat taal en fysiek dicht bij elkaar zitten en dat ze allebei iets anders kunnen communiceren.

Je zat in de commissie voor de Open Call en koos de tekst van Koen. Waarom die tekst?

Op een begeven moment kwam de tekst van Koen weer ter tafel en hij had een zin geschreven en die trok me heel erg. Hij had een zin geschreven over Poseidon. Ze hadden een heel normaal, alledaags gesprek, en toen stond die zin erin. Gewoon die ene zin, daar was ik zo verliefd op geworden. Ik was meteen benieuwd naar wie dit eigenlijk had geschreven. Ik vond dat zo goed.

Toen hebben we gesprekken gehad en er klikte gewoon iets. Meteen. Eigenlijk op heel energetisch niveau eigenlijk. Ik dacht toen: wow, ik snap jou, ik voel je.

Koen heeft dus die tekst geschreven, die is nu klaar. Jij gaat hem straks overnemen. Waar kreeg je fantasie van? Wat ging er aan bij jou?

Kijk, als regisseur is het enige wat mijn taak is. Hij heeft iets geschreven en ik moet daar leven in pompen. Ik moet dat gestalte geven. Ik denk dat je gaat gewoon heel goed theater gaat zien. Dat is mijn taak. Ik moet gewoon een universum maken en leven geven. Dat we geloven dat het ergens zou kunnen bestaan.

Je gaat straks werken met Soumaya Ahouaoui en Bram Coopmans. Twee ervaren acteurs. Hoe vind je dat?

Ik vond het aan het begin heel spannend en nu denk ik dat we allemaal elkaar iets te bieden hebben. Wat voor hen leuk is, is dat het voor hen, denk ik, lang geleden is dat ze met iemand werken die echt vers van de pers is. Dus die ook geen oordeel hebben over wat hun spelkwaliteiten zijn, welke rollen ze wel of niet zouden passen, et cetera. Iemand die daar helemaal opnieuw naar kan kijken. Dat is wel een feestje, lijkt me. Dat je dat gewoon totaal anders kan benaderen.

Heb je er zin in?

Absoluut! Ik heb er heel veel zin in!