Met de beste bedoelingen

“De gefrustreerde verhalen zorgen voor tal van komische reflecties, gloedvol en met veel inlevingsvermogen verteld” Theaterkrant (over een vorige voorstelling)

INTERVIEW - Thijs van de Meeberg

“Bij al het ongemakkelijk in mijn leven denk ik: yes, dit is perfect voor de voorstelling”

De vierde cabaretsolo van Thijs van de Meeberg heet Met de beste bedoelingen, op de poster staat hij achter grote rookwolken met fakkels in zijn hand. Toch heeft hij een keurig pak aan. Wat kunnen we verwachten? “Dat ik het theater met de grond gelijk ga maken.”

Dat is nogal wat…
“Ja, maar wel echt met de beste bedoelingen hè. En het begint goed. Elk feestje begint met een prachtig gedekte tafel, maar als je de dag erna de kamer binnenkomt ligt de plafondlamp op de grond en kan je het tafellaken weggooien. Dan kan je met ossengal smeren en Vanish spuiten wat je wil, maar de etensresten, de wijn-  en andere dubieuze vlekken krijg je er nooit meer uit. Terwijl het feest was begonnen met de beste bedoelingen.”

Je hebt bij je voorstelling een disclaimer laten plaatsen, die luidt “lijkt ideale schoonzoon, is losgeslagen idioot”. Leg uit!
Thijs, lachend: “Mijn regisseur zei het tegen mij na een repetitie en toen dacht ik: dat schrijf ik even op.” In de voorstelling komt het mooi terug. Ik organiseer iets met een goede bedoeling. Dat begint keurig, oprecht en beleefd. Uiteindelijk loopt dat zo gruwelijk uit de hand dat je denkt: die jongen moet zich even laten nakijken. Maar, heel eerlijk… in mijn echte leven is het ook zo. Ik wil het graag goed doen in het leven, geen vlees eten bijvoorbeeld, maar gooi er met carnaval een meter bier in en ik solliciteer bij de slager. Die dubbeling zit in de voorstelling en dat is ook erg leuk om te spelen. Het maakt het onverwacht, spannend en eerlijk, want niemand is alleen maar goed, laat staan slecht.”

Dus er zit een rode draad in je voorstelling?
“Ja dat is zeker zo. Het gebeurt me elke keer. Ik bedoel, dit is mijn vierde voorstelling. Ik werk er natuurlijk heel bewust aan, maar uiteindelijk overkomt de voorstelling mij ook een beetje. En elke keer komt er een verhaal uit dat zich in de voorstelling ontwikkelt en waar ik op terug kom. Er is niet zoveel aan te doen.”

Vertel je graag over je voorstelling?
“Ja, nee, ik kan er uren over praten, maar dat is te saai toch? Het is alsof je naar vakantiefoto’s van vrienden moet kijken. Dat je denkt: ja leuk dat je in Kroatië was, maar ik voel er niks bij. Tenzij je mee was, dan zijn de foto’s wel leuk. Dus beter praten we niet over de voorstelling en komen mensen kijken. Na afloop is het leuker om er over te praten.”

Maar wat kunnen mensen dan verwachten?
“Ik kan vertellen over het thema, de rode, draad, het type humor, maar dan wordt het droger dan de brokken die ik aan de hond geef. Het komt tot leven in de theaterzaal. Of eigenlijk niet eens. Een voorstelling komt tot leven met het publiek. Dat het live is geeft een unieke sfeer, daar leeft het. Dus als ik nu zeg: ‘ik bespreek de kloof tussen randstad en platteland’ brengen mensen hun kaartjes terug. Te saai. Terwijl dat is stiekem wel waar het overgaat, maar door het decor, het licht, de muziek en de opbouw in de voorstelling is het veel subtieler dan dat.”

Toch even over die inhoud…
“Daar was ik al bang voor…”

Hoe maak je die kloof tussen randstad en platteland luchtig en komisch?
“Ik ben ze allebei. Ik maak me bijvoorbeeld zorgen over de groeiende intolerantie naar de LGBTQ+ gemeenschap, zuchtend lees ik het in de krant. Twee uur later zit ik in het voetbalstadion en roep ik dingen waarvan ik denk: jongen toch…Maar ik maak het nu veel te simpel, in de voorstelling is het gelaagder en minder stereotyperend. Het schrijven was echt een legpuzzel, ik wil alle groepen evenveel gelijk geven. Het is een voorstelling vol stellingen, maar zonder dat ik zelf letterlijk stelling neem. Saai hè? Of interessant, anders heb ik nog 1200 foto’s van mijn wandeling in Italië voor je.”

Hoe kom je er op om een stellige voorstelling zonder stellingname te schrijven?
“Dat komt ook door de regisseer met wie ik repeteer, voorlees en praat. Ik kan wel vertellen hoe ik aan de voorstelling begon. Met wat cultuurcollega’s stond ik na een toneelpremière in Amsterdam te borrelen. Het was toen boeren de snelwegen aan het blokkeren waren. Ik kom van het Brabantse platteland, woon inmiddels wel in Den Bosch, maar je blijft altijd een beetje waar je vandaan komt natuurlijk. Tijdens die borrel ging ik los op de overheid en de stikstofregels. Mijn vrienden keken mij aan alsof ik een grap maakte. Toen realiseerde ik mij: verkeerde vriendengroep voor dit standpunt. Bij mijn cultuurvrienden uit de Randstad ben ik iemand anders dan bij mijn vrienden in Brabant. Daar was ik me nooit van bewust, maar die avond werd het ineens voelbaar.” 

En toen?
“Nou dat was ongemakkelijk, toen en later ook. Op het platteland voelde ik dat ik onze grappen ineens te grof vond. Maar zeg dat maar eens tegen je vrienden als je jarenlang mee hebt gelachen. Tegelijkertijd denk ik bij al het ongemakkelijk in mijn leven: yes, dit is perfect voor de voorstelling. Dat is toch wat humor is: in de problemen zitten en dan je reet redden. Hoe onhandiger de manieren om je reet te redden hoe leuker de voorstelling.” 

Je wordt geroemd om je improvisatietalent. Hoe veilig is rij 1 bij jou?
“Uiteindelijk gaat het hele theater met de grond gelijk… maar rij 1 als eerst inderdaad. Nee hoor, iedereen is veilig wat betreft improvisatie en interactie. Ik ben ook die ideale schoonzoon hè en ik ben gevoelig voor sfeer. Daarnaast heb ik het publiek nodig, misschien weten zij hoe ik uit de problemen kan komen. Ik vraag vooral advies.” 

Je bent nu op tour door heel Nederland, waar kijk je naar uit?
“Ik houd van optreden. Ik ben altijd rete zenuwachtig, maar het moment dat de voorstelling begint, je met het publiek samen het verhaal in gaat en we in de voorstelling groeien is het mooiste en tegelijkertijd het moeilijkste. Daarna drink meestal twee 0.0 bier en ga ik zoetjes aan naar huis. Ben natuurlijk de ideale schoonzoon hè.”

En thuis?
“En thuis ga ik dan meestal veel te lang FIFA op de Xbox spelen, een ei bakken, tegen de hond zeggen dat ie boft met zijn baas en hardop af tellen naar carnaval.”

Want uiteindelijk losgeslagen idioot?
“Daar proosten we op.”