Don't shoot the piano player

Een voorstelling waarin de makers Yorick Zwart en Rutger Kroon op zoek gaan naar comedy in de tragiek van het verlies van de enclave Srebrenica. Er zijn 8000 doden te betreuren in een verhaal dat voor de neutrale toeschouwer een klucht zou kunnen lijken: besluiteloze politici, geheime afspraakjes, niet opdagende F-16’s en slechte timing. Als het niet zo diep tragisch was, dan zou je er zomaar een voorstelling over kunnen maken. Deze zomer is het 22 jaar geleden dat Bosnisch-Servische troepen onder leiding van Generaal Mladic de ‘veilige’ enclave Srebrenica binnen lopen. De lichtbewapende Dutchbatters van Overste Karremans kunnen niet veel meer dan toekijken. Vaak is de schuldvraag al gesteld, een antwoord hebben we nooit gekregen.

Yorick Zwart en Rutger Kroon maken een bijzondere voorstelling over dit nationale trauma. Kan met deze tragische feiten een voorstelling gemaakt worden waarin lachen ons misschien wel bevrijdt? Of vergaat het lachen ons; en schuurt humor over dit onderwerp alleen maar? Na Montyn kruipt Yorick Zwart opnieuw in de huid van een oorlogsveteraan. Dit keer is het Nico, een soldaat die acteur wilde worden. Een Dutchbatter die terug kwam en verguisd werd door het thuisfront. Hij speelt Nico als de acteur die Nico eigenlijk wilde worden. Zwart wordt in deze voorstelling muzikaal ondersteund door zangeres Catalijne Janssen. Vormt zij het koor als in een Griekse tragedie of is zij de droomvoorstelling van Nico in deze nationaal traumatische komedie?

  IN DE PERS 
“Zwart speelt Nico fraai, hij is verbeten optimistisch, maar kan de ellende die hij gezien
heeft maar moeilijk verhullen. Mooi muzikaal omlijst door Catalijne Janssen [...]” Trouw

“In de heldere tekst van Rutger Kroon wordt steeds duidelijker dat de veteraan zijn frustratie nauwelijks de baas kan blijven. Zwarts speelt dit knap, met precies de goede dosis agressie én humor. Pijnlijk, maar nergens pathetisch.” NRC Handelsblad
 

 BELLEVUE EXTRA 

Aansluitend aan de voorstelling zal er een nagesprek plaats vinden met ervaringsdeskundige Andries Boneschansker die als veteraan terugkijkt op de oorlog in voormalig Joegoslavië overeenkomsten ziet met soldaat Nico uit de voorstelling en hoe die nog steeds omgaan met de gevolgen van PTSS.

“Hier werd de vrede gepredikt, daar wisten ze dat nog niet. De spagaat tussen politiek in Nederland en de werkelijkheid in oorlogsgebied maakt dat je nog bewuster bent van het gegeven dat je mensen moet helpen, niet meer, niet minder. Alleen dat leidt tot vrede."- Andries Boneschansker. Redder op een reddingsboot, ambtenaar bij Justitie.
Uitgezonden geweest naar Kosovo.