Column Liliane Brakema
Toen in maart 2020 de eerste lockdown ons tot bezinning dwong, werd duidelijk wat ik in de voorbije tijd het meest gemist had: De toevallige ontmoeting. Juist ook al voor corona. Op mijn zolderkamer in Amsterdam realiseerde ik me dat een geliefde, een druk leven, werk en vrienden niet genoeg is om geen eenzaamheid te ervaren. Op die zolderkamer las ik dat steeds meer mensen alleen nog in hun eigen bubbel leven en besefte dat ik ook een van die mensen ben. En dat ik moeite zou moeten doen om uit mijn eigen bubbel te stappen, en dat het de moeite waard zou zijn.
Een plannetje ontvouwde zich en ik belde Piet Menu van Het Zuidelijk Toneel. Samen besloten we dat ik bij wijze van experiment naar tien voor mij onbekende steden en gemeentes af zou reizen om daar mensen buiten mijn eigen bubbel te zoeken en ontmoeten. Deze mensen kwam ik tegen op stadspleinen, markten, in parken en soms kwam ik bij hen thuis. In totaal waren 42 mensen bereid om langer dan 1,5 uur met mij te spreken. We hadden het over wat ons bezig houdt, wat ons gelukkig maakt, waar we van dromen, waar we bang voor zijn, over liefde en soms ook over de zin van het leven.
“Please don’t forget me, please don’t forget me” zijn de woorden van Zhaladi toen hij me na onze ontmoeting naar mijn fiets bracht. Als ik 1 zin moest kiezen die van toepassing is op alle 42 ontmoetingen dan koos ik onmiskenbaar deze. Een duidelijk thema destilleert zich, en raakt me omdat ik het herken: gezien willen worden. Want als je gezien wordt, word je niet vergeten. En om niet vergeten te worden moeten we steeds van alles. De hele tijd moet er wel iets. En ja, daarom hebben we vaak geen tijd voor die ontmoeting.
Deze ontmoetingen hebben een bijzondere reis opgeleverd en hebben iets in mij blijvend veranderd. In de voorstelling Nacht In.. proberen we de toeschouwer een vergelijkbare reis te laten afleggen. Een reis niet alleen gespeeld en vooraf gerepeteerd door 3 onvergetelijke performers (Marie Groothof, Toon Kuijpers, Reinier Schimmel), maar ook elke avond aangevuld door telkens twee anderen die geen performers zijn, die als onbekenden, die als niet-acteur afkomstig uit de stad waar we die avond spelen, bereid zijn om samen met ons buiten het vast omlijnde parcours te treden en elkaar te ontmoeten.
