Ontmoet de Bellevue Junior Schrijvers 24-25
Vanaf januari 2025 verzamelden 6 jonge toneelschrijvers zich elke week in de backstage van Theater Bellevue. Begeleid door toneelschrijver Sanne Schuhmacher (o.a. BonteHond, Laagland, MAAS TD) kregen zij schrijfworkshops, gastlessen spoken word, comedy en songwriting en bezochten samen voorstellingen. Ze werkten toe naar eigen teksten over ‘mensen die dingen missen’, die op di 8 juli worden gepresenteerd.
De Junior Schrijvers stellen zich graag aan je voor door middel van hun dierbaarste zin, die zij schreven tijdens dit traject.
Bellevue Junior Schrijvers wordt mede mogelijk gemaakt door Nederlands Letterenfonds, Het Cultuurfonds
"Ik wil verandering. Ik moet hier weg. Ik wil fucking voelen hoe mooi een fucking leven nou echt is."
Ik vond het altijd heel moeilijk om het niet te persoonlijk te maken. Ik vond het moeilijk om te tekst te maken die dichtbij mij ligt, maar ook herkenbaar is voor andere mensen. Deze tekst staat symbool voor alles wat ik heb geleerd tijdens mijn traject bij Bellevue, wat ik heb meegemaakt in het verleden en hoe ik me vaak nog steeds voel. Schrijven is een uitlaat klep voor mij. Ik doe het om mijn gevoelens kwijt te kunnen. Dat het me is gelukt om dit te doen en noch steeds andere het gevoel geven dat ze gezien worden is zo mooi en belangrijk voor mij.
“Ik denk niet dat de boerderij ooit heeft bestaan.”
Dit is de laatste zin van een monoloog die ik heb geschreven dat gaat over hoe ouders en kinderen omgaan met de dood van hun huisdieren. Ik vind deze laatste zin mooi, omdat het een soort realisatie punt is van het personage.
“Zorgen voor morgen.”
Voor een tijdje was dit mijn motto. Leef in het heden, niet in de toekomst want morgen is je niet gegeven.
Kind Uno: Maar ik mis–
Juf Norma: Ach lieverd, ik snap dat het even lastig is nu maar er is niets
gestolen. Echt niet, je mist niks, er was geen kneedgum, en nu
gaan we verder met de les. Tekenen graag.
Kind Uno: ..Oké..
Juf Norma: Goed zo.
De afgelopen maanden was ik zoekende naar waar ik graag over zou willen schrijven. Hoewel ik vaak begon met schrijven vanuit persoonlijke herinneringen of ervaringen, groeide langzaam een behoefte om iets te zeggen over grotere structuren– zoals politieke systemen en bureaucratieën. Geïnspireerd door werken als 1984 van George Orwell begon ik te schrijven over hoe autoriteit, via macht en controle, de waarheid kan vormen en vervormen. En hoe het individu daarin zijn stem dreigt te verliezen. De tekst waaruit dit stukje dialoog komt was het begin daarvan.
"Het past niet bij me, die burrata en die hippe olie. Ik dacht van wel maar het ging gewoon niet goed met me. Nu, omdat ik jouw recept vaak heb gegeten, zie ik dat ik het weer op de klassieke manier wil. Daar ben ik je dankbaar voor."
Hoe communiceer je gevoelens met iemand als je ze al zo lang bij je draagt dat ze te zwaar zijn geworden om uit te spreken? Dat weet ik niet. Maar als je het lang genoeg over pasta hebt, moet er wel wat gebeuren. Toch?
“Ik ben mezelf met mezelf en anderen bij anderen”
Als persoon heb je allerlei verschillende gedragingen bij ieder ander persoon. Behalve als je volledig met jezelf bent, dan ervaar je ineens de pure definitie van “jezelf met jezelf zijn” totdat iemand anders de hoek om komt gelopen dan ben je toch vaak geneigd uit die ervaring te stappen en je anders voor te doen die past bij de ervaringen van die persoon.
Abonneer je op de Schrijverspost
Wil je op de hoogte blijven van wat we doen voor en met schrijvers? Abonneer je dan op onze Schrijverspost waarin we zo'n 4 x per jaar nieuws delen. Van een Open Call voor een nieuwe schrijfopdracht of een interessant evenement waar schrijvers elkaar tegen het lijf kunnen lopen en meer.