Kleine Verhalen uit Klein Bellevue
door Stephanie Louwrier
In 2022 repeteerde ik voor het stuk Festen – en daar leerde ik Han Römer kennen. We toerden door het hele land, en ergens onderweg, tussen scènes en stations, ontstond er voorzichtig een vriendschap. Ik herinner me nog een busrit. Han reed bijna nooit met ons mee, maar die dag dus wel. We spraken over ons verleden en ontdekten veel raakvlakken. We houden bijvoorbeeld allebei van kokos. En dus sturen we elkaar nu nog steeds foto’s als we iets met kokos zien.
En ineens zei ik:
“Moeten wij niet samen een voorstelling maken?”
Han keek me aan. “Daar moet ik wel even over nadenken,” zei hij. Ik vond dat belachelijk natuurlijk. De dag erna kwam hij naar me toe:
“Ja, natuurlijk wil ik dat.”Vanaf toen zijn we elkaar zinnen/teksten gaan sturen. Han verzamelde alles en schreef er een prachtig script van. “Jij bent toch steeds druk,” zei hij. “Ik heb genoeg tijd, ik maak er wel wat van.”
En toen: “Zullen we Titus vragen als regisseur?”
Meer dan logisch.
Volgende week gaan Han, Titus en ik een week repeteren. En van 10 t/m 15 juni spelen we in Klein Bellevue onze voorstelling: PANAMA. Het is een work in progress. En voor nu is het echt eenmalig. Maar dit wilden we maken. Samen. Een ode aan onze vriendschap. Dus wees daar.
